मनको भावना र भिजेॅका ती प्लाष्टिकका जेलमा कैद ती ऑखाका भावनालाई के यो कलमले न्याय दिन सक्ला र?
आफ्नै मन र ऑखाका भाषा आफ्नै मस्तिष्कले बुझ्न नसकेर जिब्रो र दन्तले आफ्ना प्रस्तुति दिन सकिरहेका थिएनन्; के यो कलमले यिनका भाषा बुझ्न सक्ला र ?
सधैॅ उनको खोजीमा रहने यो प्लास्टिकको जेलमा कैद रहेका यी ऑखाले उनको दर्शन गरेर न्याय चाहिॅ पाएको थियो। उनलाई सुनाउनको निम्ति जोड्जोड्ले धड्किने मेरो मुटु उनको नजिक पर्दा उनको कानको जाली नै फुटाउॅछु सोचेर अझ उग्र रूपमा धड्किरहेको थियो।
उनलाई यी दुई कैदीले दर्शन गर्नासाथ हात पाउ मुटु सबै चिस्सिएका थिए। बिचरा ती न्याना कपडा आश्चर्य मानिरहेको छ की मैले यो शरीरमा न्यानोपन कायम गर्दा पनि किन यस्तो भईरहेको थियो ? बिचरा त्यो कपडालाई के थाहा की कैदीले फेरी अपराध गरीसक्यो।
पापी ऑखाले पाएको त्यो दर्शनले मुटुले उनको स्वागत गर्दै द्वार खोलिदियो; शब्द निकाल्नको निम्ति जिब्रो र दन्त पनि तयार रहे तर तन चिस्सिएको थियो। बोलि फुट्नु अघि ऑखामा खै कहाॅबाट भावनाका मुहान फुटेर बाढी आउन लागेको थियो।
यो पापी ऑखा; आफू पाप गरेर जेलमा कैद छ तैपनि भित्र आफ्नै दुनियाॅमा रमाइरहेको मुटुलाई दुःख दिन कदापि छाडेन। मुटुलाई त दुःख दियो दियो आफू बस्ने कोठामा पनि बाढी ल्याइदिएर त्यस बाढीलाई नाक र ओठको यात्रा गर्न बाध्य बनाएर भावनाको मुहान नै सुकाइदियो।
के साॅच्चै सुकायो र ? हेरौ अर्को भेटमा पक्कै पनि थाहा हुनेछ ...
